Gorzyce – Św. Franciszka Salezego i Św. Andrzeja Boboli

INFORMACJE O PARAFII

Wieś Gorzyce powstała pod koniec XI w. lub na początku XII w. przy strażnicy sandomierskiego grodu. Czas powstania i erekcji parafii Gorzyce nie jest dokładnie znany. Kronikarz Jan Długosz zaznacza, iż w 1138 r. w miejscowości Gorzyce istniała zorganizowana działalność kościelna. Inne źródła podają, że parafia funkcjonowała przed 1326 r. Pierwotnie kościół zlokalizowany był na wzgórzu zwanym „Pączek”. Ostatni w tym miejscu kościół spłonął w 1794 r. Za sprawą dziedzica Wiktora w 1828 r. wybudowano kościół drewniany na obecnym placu kościelnym. Spłonął on podczas działań wojennych 4 sierpnia 1944 r. Kościół parafialny pw. św. Franciszka Salezego i Andrzeja Boboli zbudowany został w latach 1947-1950 wg projektów arch. inż. Wawrzyńca Dayczaka (proboszczem był wówczas ks. Adam Osetek). Konsekracji dokonał bp S. Jakiel w 1958 r. Świątynię rozbudowano w latach 1996-1999 wg projektu Jerzego Filipowskiego. Całością prac kierował ks. Władysław Drewniak. Poświęcenia kościoła po wykonanej przebudowie dokonał bp K. Nitkiewicz 22 października 2017 r. Świątynia jest dużą budowlą, dominującą nad krajobrazem miejscowości. Wznoszono ją w dwóch etapach. Pierwotnie ta ceglana, otynkowana budowla ze strzelistą sygnaturką na dachu nawiązywała do stylu modernistycznego. Została ona wpisana do rejestru zabytków. Na przełomie obecnego i poprzedniego wieku kościół znacznie rozbudowano, dokładając z tyłu ceglany transept i sporych rozmiarów prezbiterium z zapleczem i emporami (wewnętrznymi balkonami). Równocześnie obmurowano cegłą starszą część świątyni. Ściany poprzecinane są powtarzającymi się, wąskimi, oknami prostokątnymi u dołu i półkolistymi u góry. Na skrzyżowaniu transeptu i nawy wznosi się wielokątna wieża, zwieńczona modernistyczną latarnią i dużych rozmiarów krzyżem, której okna doświetlają wnętrze od góry. Całość bryły dopełnia zbudowana na planie krzyża greckiego, wysoka, ceglana wieża – dzwonnica po lewej stronie, połączona z kościołem pojedynczą łukową arkadą i zakończona u góry czterema lunetami, mieszczącymi dzwony, oraz blaszaną banią, spoczywającą na czterech podporach i zwieńczoną smukłym krzyżem. Wnętrze kościoła utrzymane jest w tonacji białej, urozmaiconej ceglanym detalem i witrażami: oryginalnymi – modernistycznymi i współczesnymi. Podwyższone prezbiterium zamyka marmurowy ołtarz z obrazem MB Nieustającej Pomocy i umieszczonymi w niszach masywnymi figurami patronów kościoła. W narożach transeptu znalazło się również miejsce dla ołtarzyków bocznych z wcześniejszej świątyni. Nad wejściem wybudowano chór muzyczny z wielogłosowymi i oryginalnymi koncertowymi organami piszczałkowymi.

Msze święte:
– w niedziele i święta: 7.00; 9.00; 10.30; 12.00; 16.00; 18.00 albo 19.30 (lipiec-sierpień)
– w dni powszednie: 8.00; 18.00 albo 18.30 (lipiec-sierpień)
– w święta państwowo zniesione: : 8.00; 11.00; 16.00; 18.00 albo 19.30 (lipiec-sierpień).

Odpusty: św. Franciszka Salezego (24 stycznia), św. Andrzeja Boboli (16 maja).

Do parafii należą: Wieś, Gorzyce – Osiedle, Motycze Poduchowne, Pączek Gorzycki, Zalesie Gorzyckie.

Ogólna liczba mieszkańców: 7187.

Kapłani pochodzący z parafii: J. Dąda, T. Furmanek, T. Pawlik OFMConv, J. Latawiec OP, J. Wojciechowski SP, Łukasz Chmiel.

Siostry zakonne pochodzące z parafii: D. Frąk, A. Nieradka.

Grupy parafialne: Apostolstwo Modlitwy, Apostolstwo Modlitwy za Kapłanów, Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym, chór parafialny, grupa misyjna, harcerze, koła żywego różańca, Legion Maryi, Liturgiczna Służba Ołtarza, Parafialny Zespół Caritas, Ruch Światło-Życie, schola, KSM, wspólnota dorosłych lektorów.

Cmentarz:
– parafialny stary, odległość od kościoła 150 m. Na starym cmentarzu znajduje się zabytkowa kaplica cmentarna z II poł. XIX w.
– parafialny nowy, odległość od kościoła 700 m.