Święci, błogosławieni, słudzy Boży

RedxMCH
-

Patroni diecezji:

Święty Stanisław biskup i męczennik
Błogosławiony Wincenty Kadłubek biskup

W Ziemi Sandomierskiej urodzili się lub pracowali na niej następujący święci, błogosławieni i słudzy Boży:

  1. Święty Andrzej Bobola, urodził się w 1591 r. w woj. sandomierskim. Zginął śmiercią męczeńską w 1657 r. w Janowie na Polesiu. Kanonizowany w 1938 r.
  2. Błogosławiony Bogumił, był arcybiskupem gnieźnieńskim w latach 1187-1198. Przedtem przez krótki czas pełnił funkcję opata klasztoru cystersów w Koprzywnicy.
  3. Błogosławiony Wincenty Kadłubek, urodził się w Karwowie, par. Włostów ok. 1160 r. Był prepozytem Kolegiaty Sandomierskiej w latach 1186-1207. Zmarł w Jędrzejowie 8 marca 1223 r.
  4. Błogosławiony Czesław, należał do kapituły Kolegiaty Sandomierskiej jako kustosz przed 1223 r. Zmarł w roku 1242.
  5. Błogosławiony Sadok wraz z towarzyszami zakonu dominikańskiego ponieśli śmierć męczeńską 2 lutego 1260 r.
  6. Błogosławiona Salomea, była córką Leszka Białego. Urodziła się około 1212 r. Po śmierci męża w 1245 r. wstąpiła do klasztoru klarysek z Zawichoście. Zmarła 17 września 1268 r.
  7. Męczennikiem obozu koncentracyjnego stał się w 1942 r. Błogosławiony ks. prałat Antoni Rewera. Urodził się 6 stycznia 1869 r. w Samborcu. Przez długie lata był proboszczem parafii katedralnej, a później św. Józefa w Sandomierzu. Pełnił również funkcję dziekana Kapituły Katedralnej. Odznaczał się bohaterskim umiłowaniem prawdy. Zaliczony w poczet błogosłąwionych 13 czerwca 1999 r.
  8. Błogosławiony Władysław Miegoń. Urodził się w Samborcu. Wstąpił do Seminarium Duchownego w Sandomierzu i święcenia przyjął 2 lutego 1915 r. z rąk bpa M. Ryxa. W latach 1919-1939 był kapelanem wojskowym. Na początku II wojny światowej dostał się do obozu koncentracyjnego i przeszedł ich kilka. Czynem heroicznym było dobrowolne pójście do niewoli wraz z zabranymi marynarzami, żeby im służyć jako kapłan. Na pamiątkowej tablicy w Gdyni – Oksywiu umieszczono napis: “Tobie serca. Marynarze”. Aktu wyniesienia do chwały ołtarzy dokonał Jan Paweł II 13 czerwca 1999 r.
  9. Błogosławiona Julia Rodzińska – dominikanka. Rozpoczęła życie zakonne w Wielowsi w 1916 r. Aresztowana w czasie II wojny światowej, czyniła posługę miłosierdzia bezinteresownie wśród chorych na tyfus w obozie koncentracyjnym w Stutthof. Zmarła 9 maja 1941 r. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II w dniu 13 czerwca 1999 r.
  10. Błogosławiony Stefan Grelewski. Urodził się w 1898 r. w Dwikozach. Do szkoły uczęszczał w Sandomierzu i Janowie Lubelskim. Święcenia kapłańskie przyjął 12 października 1921 r. w katedrze sandomierskiej. Był dziennikarzem, pisarzem, publicystą i tłumaczem z języków obcych. Zmarł 9 maja 1941 r. Wyniesiony na ołtarze 13 czerwca 1999 r.
  11. Błogosławiony Kazimierz Grelewski. Urodził się 20 stycznia 1907 r. w Dwikozach. Święcenia kapłańskie przyjął 4 sierpnia 1929 r. Znany był jako działacz charytatywny. Zmarł 9 stycznia 1942 r. Zaliczony w poczet błogosławionych 13 czerwca 1999 r.
  12. Błogosławiony Kazimierz Sykulski. Urodził się w 1882 r. w Końskich. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1905 r. z rąk bpa S. Zwierowicza. Jako kapłan pracował w Sandomierzu, Słupi Nadbrzeżnej i na terenie diecezji radomskiej. Rozstrzelany 11 grudnia 1941 r. w Oświęcimiu. Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym 13 czerwca 1999 r.
  13. Błogosławiony Franciszek Rosłaniec. Urodzony 19 grudnia 1889 r. w Wyśmierzycach. Po ukończeniu Seminarium w Sandomierzu został wysłany na studia do Rzymu. Był studentem Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie. Habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim, zmarł 20 listopada 1942 r. Beatyfikacja odbyła się w Warszawie 13 czerwca 1999 r.
  14. Błogosławiony Bolesław Strzelecki. Pochodził z Suwalszczyzny, urodzony 10 czerwca 1896 r. Seminarium ukończył w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bpa P. Kubickiego 21 grudnia 1918 r. Pracował w Ostrowcu Świętokrzyskim, par. św. Michała. Resztę życia kapłańskiego na wolności spędził w posłudze duszpasterskiej w Radomiu. Zasłynął jako działacz charytatywny. Zmarł w Oświęcimiu 2 maja 1941 r. Jan Paweł II dnia 13 czerwca 1999 r. ogłosił go błogosławionym.
  15. Błogosławiony Tadeusz Dulny. Urodził się 8 sierpnia 1914 roku w Kszczonowicach, parafia Ćmielów. W 1935 r. wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. Aresztowany 7 listopada 1939 r. W obozie koncentracyjnym słynął z miłosierdzia. Zmarł 7 sierpnia 1942 r. Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II dnia 13 czerwca 1999 r.
  16. Sługa Boża Matka Kolumba Białecka. Urodziła się w 1838 r. Formację zakonną otrzymała we Francji. W 1861 r. założyła Zgromadzenie Sióstr św. Dominika w Wielowsi, oddające się kontemplacji i apostolstwu wśród najbardziej potrzebujących. Zmarła 18 marca 1887 r. w opinii świętości w klasztorze wielowiejskim. Proces informacyjny został zakończony w 1982 r., obecnie trwa proces beatyfikacyjny.
  17. Do grona dotychczasowych pasterzy diecezji sandomierskiej należał Sługa Boży biskup Piotr Gołębiowski (1902-1980), prawdziwy czcziciel Eucharystii i Najświętszej Maryi Panny, obrońca jedności Kościoła. Proces prowadzi diecezja radomska.
  18. Sługa Boży ks. Wincenty Granat urodził się 1 kwietnia 1900 r. w Ćmielowie. Ukończył Seminarium Duchowne w Sandomierzu, przyjmując święcenia kapłańskie 24 sierpnia 1924 r. Odbywał studia w Rzymie uwieńczone podwójnym doktoratem z filozofii i teologii. Po powrocie do kraju pracował jako prefekt w Radomiu w latach 1928-1933. Przez następne 25 lat wykładał przedmioty filozoficzne i teologiczne w Sandomierskim Seminarium Duchownym. Ostatnim terenem jego pracy stał się KUL. W latach 1965-1970 pełnił funkcję rektora tejże uczelni. Pozostawił ogromny dorobek naukowy w dziedzinie teologii. Służył Bogu i Kościołowi, głosząc prawdę w miłości. Proces kanonizacyjny rozpoczął się 12 czerwca 1995 r. w diecezji sandomierskiej. Więcej
  19. Sługa Boży Antoni Tworek urodził się 5 stycznia 1897 roku w Łoniowie koło Sandomierza. Był najmłodszym z czworga dzieci Jadwigi (z Hołodych) i Wojciecha Tworków. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej i gimnazjum męskiego w Sandomierzu wstąpił w 1915 roku do sandomierskiego Seminarium Duchownego. Święceń prezbiteratu udzielił mu 30 maja 1920 roku biskup Marian Józef Ryx. Do 1922 roku Ks. Tworek pracował jako wikariusz w parafi Ćmielów i stąd został skierowany na studia specjalistyczne Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ukończył je w roku 1926 uzyskując tytuł doktora prawa kanonicznego. W tym samym roku uzyskał pozwolenie na pracę duszpasterską wśród polonii we Francji. Początkowo pracował w Montceau les Mines, zaś od 1928 r. duszpasterzował w miejscowości Barlin. W roku 1929 ze względów zdrowotnych zrzekł się tej placówki i – po krótkim urlopie – podjął pracę w Oignies. Jednak po roku względy zdrowotne zadecydowały o jego powrocie do kraju. 19 grudnia 1930 ks. Tworek zaminowany został przez Biskupa Sandomierskiego notariuszem Sądu Biskupiego w Sandomierzu, zaś w roku następnym dodatkowo rektorem podominikańskiego kościoła Św. Jakuba w Sandomierzu, gdzie też zamieszkał. W następnych latach otrzymywał kolejne obowiązki: spowiednika zwyczajnego alumnów (1932), sekretarza diecezjalnego czasopisma “Prawda Katolicka” (1934), patrona Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich (1934), asystenta kościelnego Katolickiego Stowarzyszenia Mężów oraz Katolickiego Stowarzyszenia Kobiet (1934-1936), członka Zarządu Stowarzyszenia Kupców Chrześcijańskich (1936), wiceprezesa Chrześcijańskiej Kasy Bezprocentowej – był jej współzałożycielem (1937) i kuratora Domu Księży Emerytów (1937-1939). Dnia 12 marca 1940 roku został mianowany wiceoficjałem Sądu Biskupiego, a dwa dni później otrzymał godność kanonika honorowego Kapituły Katedralnej Sandomierskiej. W maju tegoż roku otrzymał nominację na sędziego prosynodalnego. Klęskę wrześniową z 1939 r. i to, co po niej nastąpiło odczuwał bardzo boleśnie i mimo niesprzyjających okoliczności starał się podtrzymywać łączność towarzyską również z ludźmi świeckimi. Znalazł się jednak na liście przeznaczonych do aresztowania. Nastąpiło ono 16 marca 1942 roku. Ubranego jedynie w świecki strój (Gestapo nie pozwoliło na założenie sutanny) i skutego kajdankami przeprowadzono go do więzienia w sandomierskim zamku. Po piętnastu dniach przesłuchań i tortur wywieziony został wraz z 61 innymi więźniami – był wśród nich także bł. ks. prał. Antoni Rewera – do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie przydzielono go do pracy przy budowie baraków. W czerwcu tego samego roku przewieziony został do obozu koncentracyjnego w Dachau. Wielokrotnie bity, wycieńczony pracą i schorowany zmarł na gruźlicę płuc w wigilię Bożego Narodzenia 1942 roku. Jego zwłoki spalone zostały w krematorium cztery dni później. Wszelkie informacje o Słudze Bożym prosimy nadsyłać na adres Kurii Diecezjalnej (27-600 Sandomierz, ul. Mariacka 7).