Olbierzowice – Św. Wawrzyńca

INFORMACJE O PARAFII

Nazwa Olbierzowice pochodzi od Marcina Szitki Olbierza, który był właścicielem miejscowości. Według tradycji parafia Olbierzowice swoimi początkami sięga XII w. Z całą pewnością istniała przed 1326 r., kiedy to odprowadzała świętopietrze. Pierwotny drewniany kościół pw. MB Bolesnej istniał do połowy XV w. W 1468 r. w Olbierzowicach stanęła gotycka, modrzewiowa świątynia, która przetrwała do 1910 r. W drugiej połowie XVI w. kościół wraz z częścią parafii przejęli arianie. Jan Zbigniew Ossoliński, wojewoda sandomierski, nabywszy Olbierzowice w 1604 r., wypędził arian i w roku 1620 oddał je klasztorowi dominikanów w Klimontowie. Przeor dominikański rządził parafią przez komentarza, rezydującego w Olbierzowicach. Taka sytuacja trwała do chwili kasaty klasztoru dominikanów w Klimontowie, tj. do 1867 r. Następnie parafia i kościół przeszły pod zarząd duchowieństwa diecezji sandomierskiej. Obecny kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca zbudowano według projektu architekta Stefana Szyllera w latach 19101913. Kamień węgielny pod tę świątynię wmurował bp M. Ryx 20 sierpnia 1910 r. Uroczyste poświęcenie kościoła miało miejsce w 1913 r., jednak nadal trwały prace nad jego upiększeniem. Od roku 2012 wnętrze kościoła zostało poddane gruntownym remontom, aby przywrócić mu pierwotny blask. Okna wymieniono na aluminiowe z nowymi witrażami, przedstawiającymi w prezbiterium kościoła tajemnice Bożego Narodzenia i Zmartwychwstania Pańskiego, w kaplicy tajemnice różańcowe z życia Maryi, a w nawach bocznych kościoła postacie świętych związanych z Bożym Miłosierdziem i bliskich parafii patronów. Odnowiono ołtarze i odmalowano ściany. Świątynia w Olbierzowicach jest najwyższym budynkiem sakralnym diecezji sandomierskiej. Jej bryła, a zwłaszcza wieża (64 m), widoczna jest w całej pagórkowatej okolicy z dużej odległości. Kościół jest klasycznym przykładem architektury neogotyckiej, zaliczanej do historyzmu. Jest to budowla ceglana, oszkarpowana, smukła i strzelista, z wielobocznie zamkniętym prezbiterium. Granitowy portal wejścia głównego został wykonany przez Józefa Henke. Przy wysokiej wieży-dzwonnicy, nakrytej blaszanym hełmem i skrywającej w sobie gotycki dzwon, znajduje się baszta ze schodami. Na ścianach bocznych umieszczono po cztery ostrołukowe okna, a po obu stronach prezbiterium – neogotyckie przybudówki: boczną kaplicę i zakrystię. Kościół dzięki swemu architektonicznemu rozmachowi, zalicza się do grupy tzw. „wiejskich katedr”. Jest halowy, trójnawowy, a neogotyckie, ostrołukowe sklepienie wspiera się na smukłych filarach. Malatura świątyni jest w stylu młodopolskim, pełna gry kolorów, ornamentów i symboli-atrybutów. Na chórze muzycznym znajdują się współczesne organy piszczałkowe, zaś w prezbiterium i nawach – drewniane ołtarze o neogotyckich, strzelistych szafach zwieńczonych zdobnymi sterczynami. W prawym narożnym ołtarzu nawy głównej umieszczono XVII-wieczny osmalony krucyfiks przeniesiony ze starego kościoła, a wcześniej ze spalonego przez Szwedów dworu w Witowicach. W kaplicy bocznej znajduje się późnorenesansowy ołtarz, który trafił tu z wcześniejszego, drewnianego kościoła. Wejście do wspomnianej kaplicy okala dekoracja w stylu sgraffito, polegającym na głębszym lub płytszym zeskrobywaniu uprzednio nałożonych wielobarwnych warstw tynku. W zakrystii znajduje się wiele cennych portatywów, m.in. szaty liturgiczne – dar pochodzącego z tych stron prymasa Polski doby rozbiorów, kard. M. Ledóchowskiego.

Msze święte:
– w niedziele i święta: 7.30, 10.30, 12.00, 17.00, zimą 16.00
– w dni powszednie: 18.00, zimą 17.00
– w święta państwowo zniesione: 9.00, 11.00, 18.00, zimą 17.00.

Odpusty: św. Wawrzyńca (10 sierpnia), św. Mikołaja (6 grudnia), MB Bolesnej (piątek przed Niedzielą Palmową).

Nawodzice – kaplica pod wezwaniem MB Królowej Polski, położona 10 km od kościoła parafialnego. Wybudowana została w latach 1983-1985 wg planów arch. Adama Abrama. Odnowiona w latach 2014-2016. Wygląd nowoczesnej kaplicy jest tradycyjny: wieża na frontonie, nieco niższy od nawy głównej transept z wieżyczką na jego wysokości i prezbiterium z zakrystią. Na uwagę zasługują jednak kurtynowe, skośne ściany nawy, będące czytelnym elementem stylu modernistycznego.
Msze święte:
– w niedziele i święta: 9.00
– – w piątki: 17.00, zimą 16.00.
Odpust: MB Królowej Polski (3 maja).

Do parafii należą: Budy, Józefów Witowicki, Jurkowice, Konary, Kolonia Konary, Nowa Wieś, Nawodzice, Olbierzowce, Pełczyce, Pokrzywianka, Ułanowice, Witowice.

Ogólna liczba mieszkańców: 3702.

Kapłani pochodzący z parafii: J. Niziołek, M. Miegoń, Cz. Bieniek, S. Nowak, J. Stanek, J. Rozmysłowski, S. Kos, M. Chłopek, A. Maciąg.

Siostry zakonne pochodzące z parafii: K. Chmielewska CFSF, D. Woś CSFFM.

Grupy parafialne: koła żywego różańca, Liturgiczna Służba Ołtarza, Parafialny Zespół Caritas, schola.

Cmentarz: parafialny, odległość od kościoła 200 m.
W środku cmentarza znajduje się kurhan o wysokości 5 m i średnicy 40 m, pochodzący z okresu wojen szwedzkich. Kryje on kryptę grobową z początku XIX w.