EWANGELIA (Łk 16,19-31)
Przypowieść o Łazarzu i bogaczu
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
„Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody.
Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany.
Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: «Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu».
Lecz Abraham odrzekł: «Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać».
Tamten rzekł: «Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”.
Lecz Abraham odparł: «Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają».
«Nie, ojcze Abrahamie, odrzekł tamten, lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą».
Odpowiedział mu: «Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą»”.
Oto słowo Pańskie.
Dzisiejsza przypowieść o bogaczu i Łazarzu przypomina nam że najważniejsza w życiu jest miłość. Ewangeliczny bogacz nie został ukarany za to, że posiadał majątek i bogactwo ale za to, że nie potrafił dostrzec człowieka ubogiego z którym powinien podzielić się odrobiną swojego wielkiego majątku. To egoizm i skupienie się na sobie samym powoduje, że człowiek nikogo wokół siebie nie dostrzega. A przecież Chrystus utożsamia się w sposób szczególny z tymi, którzy nie mają jedzenia, wody, odzienia, z tymi którzy są chorzy, w więzieniu. „Czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, mnieście nie uczynili”. Przemieniajmy nasze serca, abyśmy widzieli wszystkich potrzebujących pośród nas.
