Diecezjalne Centrum “Quo Vadis” w Sandomierzu

O NAS

Za panowania króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, w 1672 r. przybyli do Sandomierza Księża Reformaci. Nie mając pomieszczenia dla siebie przebywali w pewnej kamienicy. W 1685 r. uroczyście zostali wprowadzeni do nowo wybudowanego klasztoru. Wielką pomocą dla budującego się klasztoru i kościoła była uchwała sejmowa z 1678 r., która na budowę pozwoliła użyć materiału z murów starożytnego zamku w Zawichoście, wzniesionego przez Bolesława Wstydliwego.

Od 1685 r. zgromadzenie reformatów cieszyło się pokojem, aż do 17 maja 1809 roku. Wtedy podczas walki z Austriakami klasztor i kościół uległy zniszczeniu na skutek pożaru. Spalił się cały wierzch na kościele i klasztorze. Spłonęły również wszystkie ołtarze w świątyni. Od pożaru ocalały tylko zakrystia, refektarz i niektóre cele zakonne. Klasztor oraz kościół zostały odbudowane i w 1824 r. na nowo poświęcone.

Po upadku powstania styczniowego Rosjanie przenieśli z Zawichostu do Sandomierza siedzibę Zawichojskiego Okręgu Celnego, który został utworzony w 1850 r. w Zawichoście. W 1864 r. istniejąca od 1851 r. parafia prawosławna p.w. św. Archanioła Michała w Zawichoście została przeniesiona do Sandomierza. Początkowo funkcjonowała w ratuszu, potem w wynajmowanym lokalu. W końcu 4.08.1866 r. cerkiew została ulokowana w refektarzu klasztoru poreformackiego. Obrzęd jej poświęcona odbył się 16.02.1869 r.

Zabudowania klasztorne zostały przerobione na mieszkanie naczelnika straży granicznej oraz jego kancelarię. W 1915 r Rosjanie wyjechali z Sandomierza. Jednak wyposażenia cerkwi nie zdołali ewakuować. Po odzyskaniu niepodległości kościół i budynki klasztorne stały się własnością diecezji.

Następne zniszczenie całego zespołu nastąpiło w 1944 r. przez pożar od pocisku artyleryjskiego. Spaliły się: dach kościoła oraz dachy i wnętrza skrzydeł klasztornych. Po wojnie przystąpiono do remontu zespołu klasztornego. Wykonano nowe więźby dachowe, które zostały pokryte dachówką. Dawny klasztor reformatów przez dłuższy czas był siedzibą bardzo aktywnie działającego Domu Rekolekcyjnego Diecezji Sandomierskiej.

Wychodząc naprzeciw potrzebom chwili i współczesnego człowieka dekretem Biskupa Sandomierskiego z dnia 20 października 2000 r. w budynku poklasztornym ustanowione zostało Diecezjalne Centrum Kultury, Edukacji i Formacji Chrześcijańskiej „Quo Vadis”. Placówka nasza skutecznie integruje grupy parafialne i katechetyczne poprzez organizowanie rekolekcji, warsztatów i dni skupienia.

Przyjmujemy grupy dziecięce, młodzieżowe i dorosłych. Mając u nas zakwaterowanie i wyżywienie można również realizować cele rekreacyjno-wypoczynkowe oraz turystyki pielgrzymkowej.

Proponujemy zapoznanie się z zabytkami i atrakcjami naszego miasta:

– zabytkowe kamienice, ratusz i kościoły: Bazylika Katedralna, św. Jakuba, św. Pawła, św. Michała, św. Józefa i Świętego Ducha; które są perłami architektury

– Muzeum Diecezjalne, znajdujące się w Domu Długosza, które posiada unikalne eksponaty

– bramy: Opatowska (można z niej podziwiać panoramę miasta) i Ucho Igielne

– Zamek Królewski

– wąwozy: św. Jadwigi Królowej i Piszczele

– Świat Ojca Mateusza, podziemna trasa turystyczna i zbrojownia

– przejażdżka statkiem po Wiśle, szlak po Górach Pieprzowych, rezerwacie przyrody czy spacer na wzgórze „Salve Regina”

Mając autokar lub wynajmując go w Sandomierzu można organizować atrakcyjne, jednodniowe wycieczki do Kazimierza, Nałęczowa, Kozłówki, Krzemionek, Bałtowa, Ćmielowa, Opatowa, Chęcin, Św. Krzyża, Św. Katarzyny, Kałkowa, Pacanowa, Jędrzejowa, Wąchocka i Skarżyska-Kamiennej. Blisko Sandomierza znajdują się również: Baranów Sandomierski, Sulisławice, Kurozwęki, Rytwiany, Szydłów, Klimontów, Ujazd (Krzyżtopór), Koprzywnica, Zawichost, Leżajsk i Łańcut.

Wyżej przedstawione propozycje dają szerokie możliwości ułożenia programu zgodnie z rozpoznanymi potrzebami i oczekiwaniami naszych gości.

U NAS

1 z 48