EWANGELIA (Mt 12,1-8)
Syn Człowieczy jest Panem szabatu
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, będąc głodni, zaczęli zrywać kłosy i jeść.
Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: „Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat”.
A On im odpowiedział:
„Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie wolno było jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom?
Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.
Gdybyście zrozumieli, co znaczy: «Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary», nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu”.
Oto słowo Pańskie.
Jezusowa wypowiedź skierowana do faryzeuszów, rzuca światło na właściwą drogę, którą winien kroczyć uczeń Jezusa. Sprowadzanie właściwej relacji między człowiekiem a Bogiem do ślepego i bezrozumnego przestrzegania rytów, obrzędów i przepisów prawa, odrzucając współczucie, pomoc, dobroć i miłosierdzie względem braci jest nieporozumieniem.
„Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”. W tych słowach Jezus wyraźnie podkreśla, że najważniejszym ustanowionym przez Niego prawem jest miłość. Wszystkie inne zasady i prawa, o tyle mają wartość o ile ich realizacja broni godności człowieka i pozwala mu doświadczać Bożej miłości.
Słuchając słów Jezusa, zastanów się czy w tobie nie ma ducha faryzeizmu, który ofiarę stawia wyżej od miłosierdzia?
