1. Kimże jest Ten, który przybywa w czerwieni, w szatach bardziej szkarłatnych, niż winobraniec, tak majestatyczny w swym stroju. Dlaczego czerwone jest twoje odzienie i szaty twe – jak tłoczącego w prasie? W prasie tłoczyłem sam jeden i spośród narodów nie było przy mnie żadnego ( Iz 63, 1 i nast.). Te biblijne słowa stały się fundamentem dla tzw. mistycznej tłoczni – specyficznych przedstawień Męki Pańskiej obecnych również na sandomierskiej ziemi: sulisławska ikona, opatowski Torkular.
2. „Rokrocznie wzywa nas Kościół święty na początku Wielkiego Postu do poważnego zastanowienia się nad celem naszego życia, nad uświęceniem i zbawieniem swojej duszy. Każe nam przystanąć pod krzyżem, na którym dokonało się nasze odkupienie i zapytać cierpiącego Zbawiciela: dlaczego ta Jego Męka i kto tu zawinił? By nam jeszcze lepiej uświadomić niepojętą miłość za strony Boga, a ogrom złości ze strony grzesznika, zaprasza Kościół wiernych do uczestniczenia w modlitewnym śpiewie Gorzkich Żali i do rozważania bolesnej Męki Zbawiciela w czasie odprawianej Drogi krzyżowej. W kazaniach pasyjnych przesuwa się przed naszymi oczyma cały szereg charakterów tych osób, które blisko stały tego jedynego w świecie wydarzenia, jakim była niewinna ofiara krzyżowa dokonana przez Jezusa Chrystusa, Boga – Człowieka. Jeżeli jeszcze dodamy do tego wezwanie Kościoła do zachowania postu i umartwienia pokutnego, zrozumiemy, że tu chodzi o coś bardzo ważnego, bo o poruszenie, skontrolowanie i naprawienie sumień ludzkich” (J. Lorek. List pasterski J. E. Ks. Biskupa Ordynariusza Diecezji Sandomierskiej do wiernych. O sumieniu. KDS 46 ( 1953) s. 33-34. ). ( Bp Jan Kanty Lorek). Gdy widzę Ciebie krwią oblanego, rozpięte ręce i nogi. W boleściach serca pytam dlaczego cierpisz o Jezu mój drogi? Ach, nie mów, Panie! Wiem, kto przyczyną mąk Twoich, Twego cierpienia. Ach, wiem dlaczego Krew i łzy płyną i tęskne serca westchnienia. Wiem, kto tym cierniem skłuł Twoje skronie, wiem kto Cię krwawo biczował. I tępmi gwoźdźmi przebił Twe dłonie i krzyż dla Ciebie zgotował. ( „Gdy widzę Ciebie”).
3. W I Niedzielę Wielkiego Postu Słowo Boże przekazuje nam prawdę o kuszeniu do grzechu. Istotę każdej pokusy szatańskiej stanowi próba przekonania człowieka, że Bóg nie pragnie jego dobra, szczęścia, ponieważ przekazuje człowiekowi jakieś przykazanie, wymaganie postępowania w określony sposób i unikania pewnego sposobu postępowania. Z samego istnienia Bożego przykazania szatan – kosmiczny kłamca pragnie zaszczepić w umyśle człowieka przekonanie o tym, że Bóg nie jest jego Najlepszym Ojcem, ale nieprzyjacielem. Stąd, następnym z sugerowanych kroków jest poszukiwanie szczęścia poza Bogiem i Jego wolą; ale tam żadne stworzenie nie znajdzie nigdy prawdziwego szczęścia i pokoju; ponieważ w samej naszej naturze leży powołanie do wspólnoty z Bogiem. Stworzyłeś nas dla siebie i niespokojne jest serce człowieka dopóki nie spocznie w Tobie przypomniał Augustynowe zdanie św. Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Sandomierza 12 VI 1999 roku.
