W ramach obchodów 200. lecia powstania Diecezji Sandomierskiej w Katolickim Domu Kultury w Sandomierzu odbyło się sympozjum duszpastersko-historyczne, podczas którego przybliżono postacie błogosławionych związanych z historią Kościoła lokalnego oraz przedstawiono sylwetki Sług Bożych, którzy żyli, działali i związani byli z Diecezją Sandomierską.
Na wspólne spotkanie przybyli kapłani diecezjalni, siostry i bracia ze zgromadzeń pracujących na terenie diecezji, alumni seminarium, katecheci oraz wiele osób świeckich z terenu diecezji. Obecny był także sandomierski poseł Marek Kwitek.
Bp Krzysztof Nitkiewicz podkreślił w słowie wprowadzającym, że ludzie święci są najwierniejszymi z wiernych uczniów Chrystusa.
– Ich piękno kształtowało przez wieki serca naszych przodków. Ono formuje także nas, chociaż bywamy bardzo odmienni, zaczynając od świętych, których imiona chrzestne nosimy, czy tych od których wzięły swoją nazwę zgromadzenia zakonne. Dlatego niezależnie od walorów naukowych sympozjum, potraktujmy je, jako swoistą intronizację, wyniesienie niezwykłych świadków wiary, aby mogli nas jeszcze bardziej inspirować, a jeśli trzeba potrząsnąć naszym sumieniem – mówił biskup.
– Sympozjum ma również służyć umocnieniu wspólnoty diecezjalnej. To jest zagadnienie zawsze aktualne. Otóż święci byli w czasach sobie współczesnych zwornikiem jedności Kościoła, budowniczymi komunii miłości pośród Ludu Bożego. Wystrzegali się rzeczy, które mogłyby jej zagrozić. Dla niej cierpieli, za nią umierali. Święci, błogosławieni i kandydaci na ołtarze uczą nas jedności. A przecież żyjemy w czasach naznaczonych herezją indywidualizmu, także kościelnego i duchowego indywidualizmu. Niech więc nasze dzisiejsze spotkanie będzie manifestacją jedności, której tak bardzo pragnie Chrystus dla swojego Kościoła – podkreślał bp K. Nitkiewicz.
W pierwszym wykładzie ojciec prof. dr hab. Roland Prejs OFMcap przybliżył postaci błogosławieni Ziemi Sandomierskiej do końca XVIII wieku. Omawiając życie i dzieła błogosławionych: Wincentego Kadłubka, Jacka i Czesława, Kingi, Jolanty, Salomei oraz męczenników sandomierskich podkreślił, że wszyscy oni będąc powiązani z Ziemią Sandomierską, byli ludźmi, którzy swoje życie poświęcili na służbę Chrystusowi w Kościele przez realizację programu odnowy Kościoła, głoszenie Ewangelii, praktykę red ewangelicznych i męczeństwo.
W kolejnym wykładzie ks. dr Rafał Piekarski mówił o męczennikach z czasów II wojny światowej, wśród których znaleźli się kapłani naszej diecezji: ks. Antoni Rewera, ks. Władysław Miegoń, al. Tadeusz Dulny, ks. Kazimierz Grelewski, ks. Stefan Grelewski, ks. Franciszek Rosłaniec, ks. Bolesław Strzelecki oraz ks. Kazimierz Sykulski.
– Błogosławieni męczennicy sandomierscy w momentach próby, jakimi były wojna, aresztowania, pobyt w obozach koncentracyjnych, tortury i okazywana przez okupantów wobec nich pogarda, okazali się realizatorami Ewangelii, powołania kapłańskiego oraz wiernymi świadkami Krzyża Jezusa Chrystusa. Nie zwątpili w Boga, podtrzymywali na duchu współwięźniów oraz wolni byli od nienawiści i chęci odwetu. Stali się w ten sposób ewangelicznymi ziarnami, które obumarłszy przyniosły chwałę nieba dla nich, a umocnienie wiary w nas – mówił ks. Rafał Piekarski.
Siostra dr Justyna Dombek OP ukazała heroiczność postawy błogosławionej Julii Rodzińskiej, dominikanki, męczennicy czasu II wojny światowej oraz przybliżyła postać Sługi Bożej Matki Kolumby Białeckiej, założycielki Zgromadzenia Sióstr Dominikanek.
– Ta cicha bohaterka Kościoła polskiego, próbowała w sposób heroiczny zaradzić duchowej i materialnej biedzie rodaków, dlatego ponad czasowo kieruje do każdego z nas przesłanie, by żyjąc Ewangelią służyć innym, niosąc w swym sercu eucharystyczną obecność Jezusa oraz być świadkami nadziei dla cierpiących, poprzez współczującą obecność – podkreślała siostra Justyna Dombek OP.
W ostatnim wykładzie ks. dr Albert Warso, pracownik watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary, omówił postaci kandydatów na ołtarze związanych z Ziemią Sandomierską. Wskazując na cechy heroiczności życia Sług Bożych: bp Piotra Gołębiowskiego, ks. Wincentego Granata i ks. Stanisława Sudoła podkreślał, że są oni inspiratorami świętości życia dla każdego z nas.
– Rozpoczynając każdy z procesów beatyfikacyjnych biskupi diecezjalni brali pod uwagę obecne w Kościele przeświadczenie o ich świętości. Okres trwania procesu jest czasem zgłębiania bogactwa ich życia i odczytywania na nowo ich słów. Proces beatyfikacyjny jest zadaniem stojącym przed Kościołem lokalnym. Potrzeba podejmować je wciąż z nowym zapałem. Odpowiedzią człowieka wierzącego jest wdzięczność wobec Boga za to, że pobudził swoją łaską konkretnych ludzi, pochodzących z naszej ziemi, którzy podjęli gorliwą współpracę z łaską Bożą. Potrzeba również wytężonej modlitwy i odczytywania kart życia kandydatów na ołtarze – podsumowywał ks. Albert Warso.
