Jankowice Sandomierskie – Najświętszego Serca Pana Jezusa

INFORMACJE O PARAFII

Początki Jankowic, zwanych Sandomierskimi lub Kościelnymi, sięgają I poł. XIII w. Założył je w 1216 r. Iwo (Jan albo Janko – stąd nazwa wsi) Odrowąż, dziedzic pobliskiej Łukawy, ówczesny kanonik krakowski i sandomierski, późniejszy biskup krakowski. W tym samym czasie założył on w Jankowicach parafię i wybudował drewniany kościółek pw. św. Tomasza Becketa. Świątynia ta istniała do 1626 r., kiedy to, nie nadając się już do remontu, została rozebrana. Fundatorem nowego budynku sakralnego został dziedzic Jankowic Jakub Bobola, podczaszy sandomierski. Kościół zbudowany został z drzewa modrzewiowego na planie krzyża w 1627 r. Konsekrował go bp T. Oborski w 1633 r. Na początku XX w. świątynia chyliła się ku upadkowi. W 1914 r. poddano ją pracom ratowniczym, m.in. poprzez dodanie wewnętrznych i zewnętrznych słupów, spajających ściany za pomocą żelaznych śrub. Kościół ten spłonął w 1931 r. od uderzenia pioruna. Z jego wnętrza uratowano jedynie obraz MB Śnieżnej, który znajdował się w głównym ołtarzu. Kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa zbudowany został w latach 1933-1940 wg projektu arch. Stanisława Gałęzowskiego i Jerzego Wierzbickiego. Nad całością prac czuwał ks. Jan Górka. Kamień węgielny pod budowę świątyni poświęcił bp W. Jasiński w 1933 r. Powstała ona ze specjalnego rodzaju kamienia, którego pokłady znajdują się na terenie parafii. Uroczystego poświęcenia kościoła dokonał bp W. Wójcik w 1961 r. Restauracja budynku odbyła się w 1975 r., pokryto go wówczas czerwoną dachówką. W 1999 r. odnowiono wnętrze świątyni, figury kamienne, stacje drogi krzyżowej, wykonano nową polichromię. Świątynia jest interesującym przykładem historyzmu architektonicznego. Dzięki formie budowli oraz wykonaniu jej z kamienia ma ona charakter neoromański. Na uwagę zasługuje portal wraz z frontonem udekorowanym naprzemiennie pilastrami i półokrągłymi basztkami, zwieńczony trójkątnym, równoramiennym szczytem. Trójnawowa, bazylikowa budowla nakryta jest dachówką dopasowaną do jej surowej, kamiennej architektury, choć kalenicę dachu wieńczy futurystyczna sygnaturka. Wnętrze doświetlone jest przez niewielkie okienka. Prezbiterium, zamiast absydy, wznosi się w formie neoromańskiej rotundy nieco ponad nawę. Bryła okraszona jest niesymetrycznymi przybudówkami stanowiącymi zaplecze i kaplicę, oraz kwadratową wieżą, przechodzącą w okrągłą na szczycie. Wszystko to czyni kościół niezmiernie podobnym do średniowiecznego zamku. Wewnątrz charakter budowli pozostaje neoromański, co podkreślają masywne filary, półkoliste arkady naw oraz krzyżowo-kolebkowe sklepienie.

Msze święte:
– w niedziele i święta: 8.00, 9.30, 11.30
– w dni powszednie: 17.00
– w święta państwowo zniesione: 9.00, 11.30, 16.00.

Odpusty: św. Józefa (19 marca), NSPJ, MB Śnieżnej (5 sierpnia).

Do parafii należą: Bugaj, Dacharzów, Jankowice, Pęczyny, Przezwody, Radoszki, Tułkowice, Wilczyce, Zagrody.

Ogólna liczba mieszkańców: 2164.

Kapłani pochodzący z parafii: J. Burek, Z. Gajewski.

Siostry zakonne pochodzące z parafii: T. Romańska.

Grupy parafialne: koła żywego różańca, Koło Przyjaciół WSD, Liturgiczna Służba Ołtarza, schola, zespół charytatywny.

Cmentarz: parafialny, odległość od kościoła 200 m.