Z wyznawanej przez człowieka wiary w Jedynego Boga wynikają też ważne dla jego życia konsekwencje. Pośród nich szczególnie ważne jest podejmowanie ciągłych wysiłków, by poznawać wielkość i majestat Boga, by ciągle okazywać Mu swą wdzięczność, ufać Mu nawet w przeciwnościach życiowych, poznawać godność ludzi stworzonych na obraz Boga, a nadto właściwie korzystać z otrzymanych od Niego rzeczy stworzonych (por. KKK 222-227).
W centrum monoteistycznej wiary chrześcijan stoi tajemnica Trójcy Świętej, objawiona przez Jezusa Chrystusa. Mówi ona, że jeden jedyny Bóg objawił się ludziom jako Bóg, Ojciec wszechmogący, Jego Syn i Duch Święty. Kościół naucza, że mamy do czynienia z “tajemnicą wiary w sensie ścisłym, jedną z ukrytych tajemnic Boga, które nie mogą być poznane, jeśli nie są objawione przez Boga (…). Wewnętrzność Jego Bytu jako Trójcy Świętej stanowi tajemnicę niedostępną dla samego rozumu, a nawet dla wiary Izraela przed wcieleniem Syna Bożego i posłaniem Ducha Świętego” (KKK 237). Z tajemnicy Trójcy Świętej Kościół czerpie ponadto światło do wyjaśniania wszystkich innych tajemnic wiary. Jest ona najbardziej podstawowym i istotnym nauczaniem w hierarchii prawd wiary (por. KKK 234).
O znaczeniu tej tajemnicy dla życia chrześcijańskiego świadczy nie tylko samo jej wyznawanie, ale też sprawowanie w imię Trójcy Świętej wszystkich świętych czynności, związanych z życiem religijnym. Wiara ta nabiera szczególnego znaczenia przy udzielaniu przez Kościół sakramentów, poczynając od udzielanego w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego sakramentu chrztu.
