Koprzywnica – Św. Floriana

INFORMACJE O PARAFII

W 1183 lub 1184 r. wojewoda sandomierski Mikołaj ze Skotnik, za przyzwoleniem księcia krakowskiego Kazimierza II Sprawiedliwego, sprowadził z burgundzkiego opactwa Morimond do Koprzywnicy oo. cystersów. Koprzywnica była czwartą małopolską filią tegoż opactwa. Wojewoda zbudował dla nich tymczasowe mieszkania i oratorium oraz oddał im na własność Koprzywnicę i 10 wiosek. Niedługo potem fundatorzy wybudowali dla nich murowany kościół i klasztor. Konwent koprzywnicki w poważnym stopniu ucierpiał podczas najazdów tatarskich w 1240 r. (śmierć męczeńską poniósł wtedy opat) oraz w 1259 r. Znaczny rozwój konwentu miał miejsce w połowie XIV w., kiedy to wybudowano dwa skrzydła klasztoru. Cystersi wznieśli też murowany kościół pw. św. Leonarda, który przeznaczony był na sprawowanie kultu dla okolicznych mieszkańców. Świątynia ta została zburzona w 1527 r. przez opata Aleksego. Dobrodziejem koprzywnickiego konwentu był m.in. Hieronim Ossoliński, który przyczynił się do jego znacznej rozbudowy. Kresem działalności cystersów w Koprzywnicy był 1818 r., kiedy to klasztor został skasowany. Zakonnicy opuścili konwent rok później, a opiekunem kościoła i zabudowań poklasztornych został o. Onufry Wiesiołowski. W 1821 r. bp A. Burzyński przeniósł parafię z kościoła pw. Wszystkich Świętych do świątyni pocysterskiej. Taki stan trwał do 2000 r., kiedy bp W. Świerzawski utworzył w Koprzywnicy parafię MB Różańcowej. Kościół pocysterski pw. św. Floriana wybudowany został w latach 1185-1207. Jego budowniczym był Simon, prawdopodobnie tożsamy z architektem opactwa wąchockiego oraz kościoła w San Galgano. Kościół uroczyście poświęcił biskup krakowski Pełka (Fulko) w 1187 r. Pierwotny kościół został postawiony w stylu romańskim z ciosu kamiennego, o murowanym stropie żebrowym i transepcie. W ciągu wieków był wielokrotnie niszczony, remontowany i przebudowywany. Największa przebudowa miała miejsce w 1505 r., kiedy to kościół został znacznie podwyższony w stylu gotyckim. W 1656 r. opat Zbigniew Ossoliński dobudował barokowy fronton kościoła. Nad skrzyżowaniem transeptu z nawą główną wzniósł wieżę, zwaną „Kulawką”. Zmienił wystrój świątyni przez nowe ołtarze w stylu renesansowym. Wskutek działań I i II wojny światowej wieża została zburzona, a kościół znacznie uszkodzony. Remontu i konserwacji kościoła podjął się ks. Piotr Gołębiowski, a rozpoczęte przez niego prace wykończył ks. Jan Wiącek. W latach 1955-65 duchowny ten, pod kierunkiem konserwatora Dąbrowskiego z Warszawy, odnowił wszystkie ołtarze, polichromię z XIV i XV w. oraz wybudował wieżę w stylu pierwotnym. Prace nad ratowaniem świątyni i poklasztornych zabudowań trwają do chwili obecnej. Romański, pocysterski kościół, murowany z kamienia jest budowlą bazylikową, z barokowym frontonem oraz barokową wieżą z poł. XVII w., usytuowaną na przecięciu nawy z transeptem. Wnętrze jest trójnawowe, systemu filarowego z transeptem i prostokątnym prezbiterium. Filary i półkolumny są zdobione płaskorzeźbionymi ornamentami geometrycznymi i roślinnymi. Zworniki zdobione zostały tzw. dekoracją plecionkową, a w zworniku zachodniego przęsła nawy południowej przedstawiono Baranka Paschalnego. Najstarsze dekoracje malarskie pochodzą z połowy XIV w. i są przedstawione na zachodnim filarze nawy południowej. Na ścianie północnej nawy bocznej znajduje się malowidło przedstawiające postacie dwóch świętych opatów oraz króla. Wyposażenie kościoła jest barokowe i neobarokowe: ołtarz główny z trzema barokowymi relikwiarzami skrzynkowymi i barokowe ołtarze boczne, późnobarokowa (regencyjna) ambona oraz gotycka chrzcielnica z barokową pokrywą i XIX-wiecznym baldachimem. W ołtarzu głównym znajduje się wczesnobarokowy obraz Wniebowzięcia Matki Bożej z 1645 r. pędzla Bartłomieja Strobla. Do kościoła przylega jedno skrzydło dawnego klasztoru cystersów z 1 poł. XIII w.

Msze święte:
– w niedziele i święta: 6.45, 8.30, 10.15, 12.00, 18.00, zimą 17.00
– w dni powszednie: 6.30, 7.00, 18.00, zimą 17.00
– w święta państwowo zniesione: 6.45, 8.30, 18.00, zimą 18.00.

Odpusty: św. Walentego (14 luty), św. Floriana (4 maja), św. Anny (26 lipca).

Postronna – kaplica pod wezwaniem św. Maksymiliana Kolbe, położona 7 km od kościoła parafialnego. Zaprojektowana została przez ks. J. Wiącka, zbudowana w latach 1980-1990 przez ks. Stefana Golińskiego. Jest to budynek współczesny, jednak utrzymany w tradycyjnej formie, architektonicznie skromny i prosty. Dwuspadowy dach wieńczy sygnaturka z iglicą zaś przed wejściem znajduje się zadaszenie z kolumienkami.
Msze święte:
– w niedziele i święta: 11.30.
Odpust: św. Maksymiliana Kolbe (14 sierpnia).

Do parafii należą: wsie: Błonie (część), Beszyce (część), Ciszyca (część), Gnieszowice, Koprzywnica (część), Krzcin (część), Łukowiec (część), Niedźwice, Postronna, Skrzypaczowice, Sośniczany, Świężyce (część), Trzykosy, Zbigniewice Kolonia, Zbigniewice Wieś.

Ogólna liczba mieszkańców: 4783.

Kapłani pochodzący z parafii: J. Beksiński, A. Dziorek, L. Siwecki, M. Siwecki, J. Stylski, R. Stylski, S. Knap, J. Krupa, M. Wilk, S. Chmielewski, M. Drypa, R. Borycki, Sz. Krasula, I. Bokwa, Z. Lipiec, P. Klocek.

Siostry zakonne pochodzące z parafii: K. Sado, J. Paruch, B. Olszewska, M. Bida, B. Osuch, K. Osuch, M. Osuch, J. Dąbrowska, E. Bzduch, J. Paruch.

Grupy parafialne: Klub Sportowy „ARKA”, koło Żywego Różańca, Legion Maryi, Liturgiczna Służba Ołtarza, Neokatechumenat, Rodzina św. Anny, Ruch Światło-Życie, schola, Stowarzyszenie „Ku Przyszłości”, Szkolne Koło Caritas, Wspólnota Krwi Chrystusa, Wspólnota św. Franciszka.

Cmentarz: parafialny, odległość od kościoła 700 m.
www.koprzywnica.artlookgallery.com