Kościół wzbogacił się o szczególny wzór naśladowania Chrystusa. W Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowskich Łagiewnikach 28 kwietnia, w przeddzień 45. rocznicy śmierci została beatyfikowana świecka pielęgniarka – Hanna Chrzanowska
Msza Święta zgromadziła kilka tysięcy wiernych. Głównie były to pielęgniarki, położne z kraju i z zagranicy. Nie zabrakło, także chorych na wózkach inwalidzkich razem ze swoimi opiekunami. To właśnie im, Hanna Chrzanowska poświęciła się całkowicie. Dziś bardzo często porównuje się ją do Matki Teresy z Kalkuty, a także w nawiązaniu do świętego Brata Alberta Chmielowskiego nazywana jest Siostrą naszego Boga.
Liturgii przewodniczył legat papieski kard. Angelo Amato prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. W uroczystościach beatyfikacyjnych uczestniczył bp Krzysztof Nitkiewicz, Ordynariusz Sandomierski.
W homilii, kard. Angelo Amato nawiązał do bogatego życiorysu nowej błogosławionej.
„Już w dzieciństwie mała Hanna nauczyła się od rodziców żyć według podstawowych wartości ludzkich i chrześcijańskich, takich jak szacunek dla człowieka, pracowitość, uczciwość, wyczulenie na potrzeby biednych, chorych, ludzi z marginesu społecznego. To wszystko ukierunkowało ją na wybór zawodu pielęgniarki. Początkowo jej działalność miała charakter filantropijny a następnie, po przeżytym w 1932 roku nawróceniu, stała się prawdziwym i właściwym apostolstwem chrześcijańskim, apostolstwem zbawczej obecności krzyża Chrystusa w życiu osób chorych. Pielęgnując nabożeństwo do Maryi, Pocieszycielki strapionych, Hanna była latarnią światła w ciemności ludzkiego bólu.
W wieku trzydziestu lat nastąpił w jej życiu zdecydowany przełom w kierunku świętości, pielęgnowany poprzez modlitwę, komunię świętą i adorację eucharystii, poprzez rekolekcje, ćwiczenia duchowne a także odmawianie różańca. Hanna, jako oblatka benedyktyńska, z radością i entuzjazmem realizowała benedyktyński charyzmat modlitwy liturgicznej oraz pracy zawodowej ukierunkowanej na chorych.”
Bł. Hanna Chrzanowska, była pionierką pielęgniarstwa społecznego. Jej praca jest początkiem dzisiejszych hospicjów domowych. W czasie swojej posługi w Krakowie była bliską współpracownicą Karola Wojtyły. Towarzyszenie chorym było istotą jej misji, której poświęciła całe życie osobiste, siły, czas i oszczędności. Wyznaczyła standardy nowoczesnej opieki nad chorymi, której fundamentem jest nie tylko niesienie ulgi w cierpieniu, ale także pomoc duchowa. Swojej posługi nie zamykała tylko w pomocy pielęgniarskiej. Bardzo często pomagała chorym w podstawowych, codziennych czynnościach Wynajdywała potrzebujących na strychach, w oficynach, bo widziała w nich cierpiącego Chrystusa. Szła do wszystkich z ewangeliczną miłością.
Zmarła 29 kwietnia 1973 r. Podczas jej pogrzebu Kardynał Karol Wojtyła wygłosił wzruszającą mowę pochwalną, mówiąc: „Dziękujemy ci, Pani Hanno, że byłaś wśród nas…, że byłaś wśród nas jakimś wcieleniem Chrystusowych błogosławieństw z Kazania na Górze, zwłaszcza tego, które mówi: „błogosławieni miłosierni”.
Święto nowej błogosławionej obchodzone będzie corocznie 28 kwietnia.
