Jak podkreśla w rozmowie z Radiem Watykańskim bp Krzysztof Nitkiewicz – przypominanie postaci takich, jak ks. Sudoł jest szczególnie ważne w chwili obecnej, gdy trwa dyskusja nad posługą kapłana. Ks. Sudoł fascynuje przede wszystkim młodych księży, jest dla nich wyraźnym wzorem. Był to zwykły proboszcz. Wybudował kilka kościołów, prowadził katechizację, głosił piękne kazania, ale przede wszystkim wyróżniał się rysem wielkiej pobożności, ascezy. Niestrudzony duszpasterz i spowiednik, wielki orędownik dusz czyśćcowych. Przyjeżdżali za nim ludzie z całej Polski.
Ks. Stanisław Sudoł urodził się 16 marca 1895 r. w Zembrzy koło Raniżowa. W 1915 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 1 czerwca 1919 r. z rąk św. Józefa Sebastiana Pelczara. Jako wikariusz pracował w parafii Rakszawa i Wiązownica, gdzie następnie został administratorem i proboszczem. Dnia 10 stycznia 1945 r. objął parafię w Dzikowcu. Zmarł 19 marca 1981 r. Został pochowany w Dzikowcu. Parafianie na jego nagrobku zamieścili napis: „Módl się za nami i ciesz się w Niebie za wierną służbę Bogu i ludziom”.
Przez blisko 62 lata jego pracy duszpasterskiej wśród powierzonych mu wiernych, ks. Sudoł jawił się jako niezmordowany głosiciel nauki Kościoła, patriota miłujący ojczyznę, naród, a nade wszystko, jako kapłan miłujący wiernych. Żył w całej pełni wiarą, która była dla niego nie tylko najważniejszym drogowskazem życiowym, ale siłą, radością i nadzieją mimo licznych cierpień. Był pobożny, gorliwy, a przede wszystkim bardzo sumienny. Osoby, które miały okazję go poznać uważają go za autentycznego świadka wiary.
Dziś w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych rozpoczął się rzymski etap procesu beatyfikacyjnego tego wspaniałego kapłana.
Źródło: Radio Watykańskie
