Niekrasów – Nawiedzenia NMP

woj. świętokrzyskie, pow. Staszów, gm. Osiek
28-221 Osiek, Niekrasów 5, tel. 15 867 26 78
e-mail: parafianiekrasow@gmail.com

INFORMACJE O PARAFII

Historia Niekrasowa sięga prawdopodobnie XII w. O średniowiecznym pochodzeniu miejscowości świadczy nazwa, która pojawia się w zabytkach piśmiennictwa polskiego z okresu piastowskiego. Nieznane są dokładnie początki kultu religijnego w Niekrasowie. Można przypuszczać, iż parafia została erygowana już w czasach księcia Bolesława Krzywoustego – ok. 1121 r. Włączona została w granice archidiakonatu sandomierskiego w chwili jego utworzenia, tj. w 1207 r. Pierwszy drewniany kościół pw. Świętego Krzyża znajdował się na górze, w miejscu dzisiejszej plebanii. Kronikarz Jan Długosz zapisał, iż była to świątynia z dawnych wieków, przeniesiona na podnóże góry z powodu trudnego do niej dostępu. Około 1400 r. powstaje w Niekrasowie drugi drewniany kościół. W latach 1536-1614 świątynia za sprawą rodu Turskich została przejęta przez kalwinów i przekształcona na zbór protestancki. Po zwrocie kościoła katolikom w 1614 r. poświęcono go ku czci Nawiedzenia NMP (11 luty 1615 r.). Budynek ten spłonął ok. 1660 r. W 1999 r. z części terenów parafii Niekrasów utworzono nową placówkę duszpasterską w Szwagrowie. Kościół parafialny pw. Nawiedzenia NMP zbudowano ok. 1661 r. z drewna modrzewiowego. Uroczyście poświęcony został przez sufragana płockiego bpa Z. Czyżewskiego w 1661 r. W 1905 r. został wewnętrznie oszalowany przez ks. Leona Wojciechowskiego. Kościół restaurowany był w XX w. przez ks. Jana Śmigielskiego. Natomiast w latach 2003-2008 prowadzone były prace konserwatorskie wewnątrz kościoła, pod kierunkiem ks. Stanisława Bastrzyka (m.in. odnowiono barokowe ołtarze, polichromię, chór, ambonę, zakrystię, poddano renowacji organy, przeprowadzono konserwację dachu pokrytego gontem i zewnętrznych drewnianych ścian kościoła). Świątynia jest trójnawowa, o konstrukcji zrębowej, zbudowana z drewna modrzewiowego. Prezbiterium jest mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie, z boczną zakrystią. Do boku nawy dostawiona jest kruchta. Dach jest stromy, kryty gontem, z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Wnętrze podzielone zostało na trzy części dwoma rzędami słupów z arkadami. Strop jest płaski, z dekoracją kasetonową i zakrzywieniami w nawie. Polichromia autorstwa Jana Bukowskiego wykonana została w 1940 r. Na łuku tęczowym namalowane są znaki zodiaku. Ołtarz główny pochodzi z XIX w., a dwa ołtarze boczne są późnobarokowe z poł. XVIII w. Ambona jest XVIII-wieczna, a kamienna chrzcielnica z drewnianą pokrywą w kształcie korony pochodzi z pocz. XVIII w. Otoczony kultem obraz MB z przełomu XVII i XVIII w. pochodzi wg tradycji z nieistniejącego kościoła w Tursku Małym. Dowodem kultu MB Niekrasowskiej były liczne wota, datowane od połowy XVIII w., które zostały skradzione po włamaniu do kościoła w 1975 r. Zespół kościoła tworzy dzwonnica drewniana o konstrukcji słupowej z 1772 r. oraz pomnik ku czci 5 poległych w latach 1918-1920.

Msze święte:
– w niedziele i święta: 8.00, 10.00, 12.00
– w dni powszednie: 18.00, zimą 16.00
– w święta państwowo zniesione: 18.00, zimą 16.30.

Odpusty: Nawiedzenie NMP (2 lipca).

Do parafii należą: Nakol, Niekrasów, Ossala, Ossala Lesisko, Strużki, Sworoń, Trzcianka, Trzcianka Kolonia, Tursko Wielkie, Tursko Wielkie Karczmisko, Tursko Wielkie Kolonia, Tursko Wielkie Koziarówka, Tursko Wielkie Zagumnie.

Ogólna liczba mieszkańców: 1699.

Kapłani pochodzący z parafii: A. Taras, J. Kotyra, S. Katryński.

Siostry zakonne pochodzące z parafii: s. C. M. Gwóźdź.

Grupy parafialne: Apostolstwo Dobrej Śmierci, koła żywego różańca, Liturgiczna Służba Ołtarza, schola.

Cmentarz: parafialny, odległość od kościoła 300 m.