EWANGELIA (Łk 2, 22-40)
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
Oto słowo Pańskie
Jezus przyniesiony do świątyni Jerozolimskiej jako niemowlę nie różni się niczym od innych dzieci. Pomimo tego faktu, starzec Symeon pod natchnieniem Ducha Świętego rozpoznał w dziecięciu Mesjasza Pańskiego. Spotkanie z Jezusem wywołuje w nim niezwykłą radość i spełnienie obietnicy Boga. Pod wpływem tego wydarzenia Symeon wypowiada proroctwo, które nie jest do końca zrozumiałe, w tym momencie dla Maryi i Józefa – którzy postąpili zgodnie z Prawem Mojżeszowym. Prorokini Anna widząc Jezusa również (…) sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim (…). Należy zauważyć, że ludzie, którzy spotkali Jezusa w świątyni byli pobożni i sprawiedliwi, bardzo pragnęli ujrzeć zapowiedzianego przez proroków Zbawiciela. Spotkanie Boga porusza głębię ludzkich serc i jest spełnieniem wszelkich pragnień, zgodnie ze słowami wypowiedzianymi przez starca Symeona: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. Postawa Symeona i Anny może stać się wskazówką dla każdego z nas: w jaki sposób spotkać i rozpoznać Boga?
