PONIEDZIAŁEK III TYGODNIA ADWENTU

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.
A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy «Bóg z nami»”.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

Czasami Bóg wymaga od nas rzeczy wielkich, które wiążą się z ryzykiem utraty dobrego imienia u ludzi. Jego samego uznano przecież za szaleńca, dlaczego więc miałoby to być nam oszczędzone? Maryja zaryzykowała reputację, odpowiadając Bogu “tak”. W tamtych czasach sytuacja i status panny z dzieckiem były dużo trudniejsze niż obecnie. Jak wielką miłością darzyć musiała Ona swojego Boga, że oddała Mu wszystko to, co miała, swoje dobre imię, a nawet życie. To dużo trudniejsze niż oddać coś materialnego. To wyraz pokory, która gotowa jest na największe poniżenie. Także św. Józef, który dzięki świadectwu anioła przyjmuje swoją małżonkę, może być dla nas przykładem pełnego zawierzenia Bogu, wbrew temu, co zapewne podpowiadał mu rozum. Józef poczynił krok wiary, choć zapewne nie był on dla niego łatwy. Spróbujmy dostrzec kryjące się za tekstem Ewangelii czysto ludzkie emocje i rozterki. Bohaterowie Ewangelii zapraszają nas do szkoły trudnego zawierzenia Bogu. Możliwe jest ono tylko wtedy, kiedy towarzyszy mu głęboka wiara w to, że Ten, który owego zawierzenia pragnie, nigdy nas nie zawiedzie.