Samborzec – Trójcy Przenajświętszej

INFORMACJE O PARAFII

Pierwsze informacje na temat Samborca pochodzą z XIII w. W tym właśnie okresie miał istnieć murowany kościół, którego fundatorem był Paweł z Samborca. Wspomina o tym dokument księcia krakowskiego Leszka z 1284 r. O starożytnej świątyni poświęconej Trójcy Świętej pisze również Jan Długosz. W latach 1607-1717 r. kościół ten przynależał do sandomierskich jezuitów. Zrujnowany w czasie wojen szwedzkich, odbudowany został pod koniec XVII w. Od 1717 r. kościół ten stał się filią kolegiaty sandomierskiej (od 1818 r. katedry). W 1856 r. bp M. Juszyński ustanowił w Samborcu samodzielną parafię. Z placówki tej pochodzi dwóch błogosławionych męczenników II wojny światowej: ks. prał. Antoni Rewera oraz ks. kmdr Władysław Miegoń. Kościół parafialny pw. Trójcy Przenajświętszej powstał ok. poł. XIII w. Poważnie zrujnowany podczas potopu szwedzkiego w 1656 r., odbudowany został częściowo z drewna. W latach 1688-1691 został całkowicie przebudowany i powiększony, dzięki staraniom ks. Stanisława Umińskiego. Uroczyście poświęcony w 1728 r., został dedykowany Trójcy Świętej i Wniebowzięciu NMP. Prace restauracyjne świątyni prowadzili ks. Kajetan Kwitek (1873-1922), który dobudował od południa zakrystię i kruchtę, oraz ks. Józef Kuraś (1946-1959), który podźwignął kościół ze zniszczeń wojennych. Kolejne prace konserwacyjne realizowane były w 1972 r., w latach 1999-2002 (odnowienie elewacji, wzmocnienie murów i fundamentów) oraz w 2013 r. (m.in. wymiana pokrycia dachowego). Kościół jest budowlą barokową, z romańskimi pozostałościami (z XIII w.) w murach prezbiterium. Nawę kościelną zbudowano na rzucie zbliżonym do elipsy, natomiast prezbiterium – na rzucie prostokąta zakończonego półkolistą absydą. Po bokach prezbiterium znajdują się prostokątne zakrystie, a od południa do nawy przylega kwadratowa kruchta. Korpus nawowy jest nakryty dwuspadowym dachem i zwieńczony wieloboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zakrystie nakryte są dachami pulpitowymi. Od zachodu dach korpusu zasłonięty został trójkątnym szczytem. Wnętrze sklepione jest kolebką, w prezbiterium z lunetami, z malowidłami ściennymi w medalionach nad ołtarzami. Wyposażenie jest neobarokowe. W ołtarzu głównym znajduje się późnobarokowy obraz Trójcy Świętej z 1838 r. i inne obrazy z tego czasu pędzla Jana Królikowskiego. W kościele zachowały się neobarokowa ambona i chrzcielnica, klasycystyczny prospekt organowy, tablice epitafijne barokowe i późniejsze. Zespół kościelny stanowi także neobarokowa dzwonnica z dwoma dzwonami: gotyckim (XIV w.) i renesansowym (1597 r.) oraz plebania.

Msze święte:
– w niedziele i święta: 7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 16.00
– w dni powszednie: 7.00, 18.00, zimą 17.00
– w święta państwowo zniesione: 7.00, 9.00, 18.00.

Odpusty: Uroczystość Trójcy Przenajświętszej, Wniebowzięcie NMP (15 sierpnia).

Samborzec – kaplica pod wezwaniem św. Józefa, położona obok kościoła parafialnego. Została wybudowana z kamienia w 1956 r. Służy do okazjonalnego sprawowania nabożeństw. Jej bryła nawiązuje do sztuki romańskiej ze względu na surowość ścian, wąskie i małe okna oraz półkolistą absydę. Z drugiej strony trójkątne szczyty z bocznymi wolutami nawiązują do baroku.

Do parafii należą: Polanów, Samborzec, Śmiechowice, Wielogóra, Zajezierze, Zawierzbie, Złota, Żuków.

Ogólna liczba mieszkańców: 2776.

Kapłani pochodzący z parafii: J. Korona, J. Cichoń, P. Rej.

Siostry zakonne pochodzące z parafii: E. Bida, R. Fudala, H. Stefańska.

Grupy parafialne: Grupa Modlitewna św. Ojca Pio, harcerze, koła żywego różańca, Koło Przyjaciół WSD, KSM, Liturgiczna Służba Ołtarza, schola.

Cmentarz: parafialny, odległość od kościoła 700 m.