EWANGELIA (J 12,24-26)
Ziarno, które obumrze, przynosi plon obfity
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.
A kto by chciał mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec”.
Oto słowo Pańskie.
Bardzo pięknym jest to porównanie naszego życia, nas samych do ziarna pszenicy. Słowa Jezusa wyrażają wielką głębię, istotę chrześcijańskiego życia. Uczeń Chrystusa prawdziwie będzie żyć tylko wtedy, gdy umrze dla samego siebie. Ziarno pszenicy, by rodzić, musi obumrzeć w ziemi. Z jednego ziarna wyrasta jedno tylko źdźbło, ale zakończone kłosem z wieloma ziarnami. Dzięki śmierci tego jednego, narodziły się inne. Te, jeśli obumrą w ziemi, każde przyniesie kolejnych kilkanaście. W szybkim tempie to jedno ziarno przyniesie obfity plon.
Podobnie i człowiek przyniesie plon obfity tylko wtedy, gdy obumrze w nim egoizm, pycha, jego ambicje i zainteresowania. Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje /1P 5,5/. Wtedy tylko, gdy człowiek zbliży się do Pana Boga, gdy pozwoli, aby On działał w nim i przez niego, wówczas to będzie rodzić się w nim prawdziwe życie, Boże życie, które prowadzi do wieczności.
