Pielgrzymowanie do Sulisławic na Matkę Bożą Siewną to wielowiekowa tradycja. Także w tym roku tłumy wiernych przybyły do sanktuarium w wigilię maryjnego święta. Pieszo, w zorganizowanych grupach, przybyli pątnicy: z Sandomierza, Połańca, Rytwian, Iwanisk, Opatowa, Mydłowa, Osieka, a indywidualni pielgrzymi przybyli z wielu okolicznych parafii oraz miejscowości także spoza diecezji. Nie brakowało pątników, którzy przybyli całymi rodzinami. Wieczornej Mszy św. przewodniczył bp Krzysztof Nitkiewicz, którą sprawowali także kapłani pielgrzymi i księża Zmartwychwstańcy.
Bp K. Nitkiewicz mówił w homilii, ze teologowie porównują narodzenie Maryi, do wybudowania domu, który Bóg Ojciec przygotował dla Swojego Syna.
– Każdy z nas powinien stawać się na wzór Maryi domem dla Boga, Jego sanktuarium w którym Bóg będzie wysławiany. On chce w nas zamieszkać nie po to, byśmy mieli Go dla siebie, lecz abyśmy byli Jego narzędziem, aby mógł oddziaływać na nasze myślenie i decyzje we wszystkich dziedzinach życia rodzinnego, społecznego, zawodowego. Bo przecież „On jedynie jest skałą i zbawieniem moim, twierdzą moją, dzięki której się nie zachwieję” (Ps. 62,3). Kiedy zwracamy się do Maryi, Ona prowadzi nas do Jezusa, abyśmy mogli czerpać ze zdrojów zbawienia i stawać się lepszymi i piękniejszymi ludźmi. Spójrzmy na Matkę i Syna z cudownej sulisławskiej ikony. Ileż miłości jest w obliczu Maryi i w krwawiących ranach Chrystusa. To wszystko nam mówi, że miłość istnieje, a ponieważ istnieje rzeczy mogą zmieniać się na lepsze i możemy mieć nadzieję” (Benedykt XVI) – mówił bp Nitkiewicz.
Po Mszy św. wierni przeszli ulicami miejscowości w procesji różańcowej, podczas której polecali swoje intencje. Nabożeństwo różańcowe zakończyło się wspólnym Apelem Jasnogórskim w sulisławskiej świątyni.
Przedmiotem kultu sulisławickiego sanktuarium jest cudowny obraz Matki Boskiej Bolesnej zwanej Matką Boską Sulisławicką. Obraz skomponowany jest na kwadracie o boku 22 cm. Namalowany dwustronnie na desce przedstawia płaczącą Matkę Bożą wraz z cierpiącym Synem. Na awersie widoczna jest głowa Chrystusa na chuście św. Weroniki. Reprezentuje on, bardzo popularny w malarstwie polskim XV – XVII wieku, typ Misericordia Domini.
