EWANGELIA (Mt 14,22-36)
Jezus kroczy po jeziorze
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Skoro tłum został nakarmiony, Jezus zaraz przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał. Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny.
Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli.
Wtedy Jezus odezwał się do nich: „Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się”.
Na to odpowiedział Piotr: „Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie”.
A On rzekł: „Przyjdź”.
Piotr wyszedł z łodzi i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: „Panie, ratuj mnie”.
Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: „Czemu zwątpiłeś, małej wiary?”
Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: „Prawdziwie jesteś Synem Bożym”.
Gdy się przeprawili, przyszli do ziemi Genezaret. Ludzie miejscowi, poznawszy Go, rozesłali posłańców po całej tamtejszej okolicy, znieśli do Niego wszystkich chorych i prosili, żeby przynajmniej frędzli Jego płaszcza mogli się dotknąć; a wszyscy, którzy się Go dotknęli, zostali uzdrowieni.
Oto słowo Pańskie.
Postawa Piotra z dzisiejszej Ewangelii, to historia wielu z nas. Często wydaje się nam, że jesteśmy mocni, silni, że nasza wiara jest niezłomna. Nic nas od Boga nie odłączy. Czynimy piękne postanowienia i zapewnienia. Ale, niestety wystarczy jeden niewielki podmuch na jeziorze naszego życia, a potrafimy stracić swoją wiarę i ufność pokładaną w Bogu. Wystarczy choroba, nieszczęście, zły splot zdarzeń, a szybko potrafimy oskarżać Boga o to, że o nas zapomniał. Jednakże właśnie wtedy sprawdza się nasza wiara. Ta prawdziwa, wypróbowana w trudnościach i przeciwieństwach życiowych.
