W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, w kaplicy klasztornej Sióstr Dominikanek w Wielowsi, bp Krzysztof Nitkiewicz przewodniczył Eucharystii wieńczącej Rok Czcigodnej Służebnicy Bożej Matki Kolumby Białeckiej, założycielki zgromadzenia dominikanek w Polsce. W uroczystościach udział wzięła Przełożona Generalna Zgromadzenia Sióstr św. Dominika Aleksandra Zaręba OP oraz wspólnota sióstr wielowiejskiego klasztoru.
W homilii bp Nitkiewicz wyjaśnił dogmat Niepokalanego Poczęcia Maryi, wskazując na jego aktualność.
W świecie pogrążonym coraz bardziej w ciemnościach, które przenikają także do serca wierzących, Matka Boża pozostaje zbawczym światłem. Nawet gdyby zgasły wszystkie inne światła, Ona będzie dalej jaśniała na horyzoncie naszego życia, wstawiając się za nami u swojego Syna. Była o tym przekonana Czcigodna Służebnica Boża Matka Kolumba, powierzając siebie i wasze zgromadzenie Niepokalanemu Sercu Maryi.
Przeżywamy obecnie czas adwentu. Ten określony kalendarzem liturgicznym i mający wymiar eschatologiczny. Niektórzy mówią nawet o czasach apokaliptycznych. Niepokalana Dziewica – również miała swój adwent: z jednej stron radosny, z drugiej najeżony trudnościami, sytuacjami, można by powiedzieć bez wyjścia. Maryja nie załamuje rąk, nie rozpacza ale zdaje się całkowicie na Boga, modli się i ufa. Nie straćmy Jej z oczu i powtarzajmy, „jestem przy Tobie, pamiętam o Tobie, czuwam” – powiedział biskup.
Po homilii Ordynariusz Sandomierski pasował na Rycerzy Niepokalanej dwie dorosłe kobiety oraz sześć dziewcząt.
Róża Filipina Białecka urodziła się 23 sierpnia 1838 r. w Jaśniszczach. W wieku 8 lat przyjęła I Komunię św. Odkrywając powołanie do służby Bożej, w dniu przyjęcia sakramentu bierzmowania, przed Cudownym Obrazem Matki Bożej w Podkamieniu, uczyniła prywatny ślub, poświęcając się Bogu w życiu zakonnym. Napotykała jednak wiele trudności, uniemożliwiających realizację tych planów, m. in. chorobę i brak zgody ojca. Po rozmowie z generałem Zakonu Kaznodziejskiego, o. Wincentym Jandel’em w Podkamieniu, 2 lipca 1856 r., zdecydowała się wstąpić do kontemplacyjno – czynnego Zgromadzenia Sióstr Dominikanek w Nancy, by po odbyciu tam nowicjatu, założyć podobne Zgromadzenie w Polsce. Po przyjęciu dominikańskiego habitu i otrzymaniu zakonnego imienia – s. Maria Kolumba oraz złożeniu ślubów zakonnych, s. Kolumba wróciła do Ojczyzny i tutaj, mimo wielu przeciwności, w 1861r. założyła w Wielowsi pierwszy klasztor dominikanek. Wyznaczone Zgromadzeniu zadanie głoszenia prawd ewangelicznych najbardziej potrzebującym podejmowały siostry przez działalność pastoralną i oświatową. Zakładały szkoły, w których troszczyły się o rozwój religijny i moralny dzieci i młodzieży. Siostry opiekowały się także chorymi, wspierając ich w cierpieniu oraz towarzysząc im w godzinie śmierci. Matka Kolumba zmarła 18 marca 1887 r. Jej proces beatyfikacyjny na poziomie rzymskim zaowocował już dekretem o heroiczności cnót i jest w fazie końcowej.
