W okresie wakacji zwiedzamy różne zabytkowe kościoły. O ile odwiedzający meczet albo świątynię buddyjską bez dyskusji zdejmują buty, wchodzący do synagogi nakładają na głowę jarmułkę i nie ma mowy o głośnych rozmowach w środku, nasze katolickie świątynie, chociażby Sandomierska Bazylika Katedralna, są nierzadko miejscem gorszących zachowań. Niektórzy przewodnicy i turyści oburzają się kiedy ktoś zwraca im uwagę na niewłaściwy strój, na złe zachowanie, na przeszkadzanie w nabożeństwach. Stąd kilka przypomnień i rad:
- Pamiętaj, że kościół jest Domem Bożym w którym mieszka Chrystus pod eucharystyczną postacią (tabernakulum). Świątynia służy przede wszystkim oddawaniu czci Bogu. W tym celu została wzniesiona, a wierni gromadzą się w niej na nabożeństwa oraz na indywidualnej modlitwie. Kościół nie jest muzeum, lecz miejscem, gdzie sztuka ma prowadzić do Boga.
- Habit nie czyni mnichem, jednak strój mówi wiele o człowieku. Nikt nie idzie na plażę w garniturze lub w szpilkach, ani do pracy w kostiumie kąpielowym. Zanim wejdziesz do środka kościoła zadbaj o odpowiednie ubranie. Szorty, plażowy kostium, odkryte ramiona i plecy są na pewno niestosowne w miejscu świętym.
- Wyłącz telefon komórkowy, zgaś papierosa, wrzuć do kosza gumę do żucia, powstrzymaj się od konsumpcji napojów, lodów, zapiekanek itd.
- Nigdy nie zwiedzaj świątyni podczas Mszy św. i innych nabożeństw. Nawet jeśli ich nie ma, zachowaj milczenie, które w tej chwili na pewno będzie złotem. Pamiętaj, że niektórzy chcą się pomodlić i to właśnie oni mają pierwszeństwo. Jeśli świątynia nie dysponuje systemem oprowadzania turystów, przewodnicy powinni wyjaśnić wszystko na zewnątrz.
- Przyklęknij zawsze przed Najświętszym Sakramentem, nie dotykaj obrazów, świeczników oraz innych elementów wystroju wnętrza. Nie zabieraj niczego na pamiątkę.
- Pamiętaj, że kościół nie jest odpowiednim miejscem na przesadne okazywanie sobie uczuć, robienie żartów i sesji zdjęciowych, zmianę ubrania, wyrzucanie śmieci, itd.
- Ważnym elementem kościelnego savoir-vivre’u jest odpowiednie zachowanie wobec osób, które czuwają nad porządkiem w świątyni. Należy respektować ich polecenia i odnosić się do każdego z szacunkiem. Do sióstr zakonnych mówimy „proszę Siostry”, do duchownych „proszę Księdza”, do świeckich „proszę Pani i proszę Pana”.
- Koszty niezbędnych prac konserwatorskich w kościołach ponoszą głównie miejscowi wierni i duchowni. Twoje wsparcie, choćby symboliczne, będzie zawsze wielką pomocą.
