EWANGELIA (Mk 1,14-20)
Jezus wzywa ludzi do nawrócenia i powołuje pierwszych Apostołów
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.
Przechodząc brzegiem Jeziora Galilejskiego ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.
Idąc nieco dalej ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim.
Oto słowo Pańskie.
Czy jestem szczęśliwy? Kiedy ostatni raz miałem odwagę postawić sobie to pytanie? Stawiamy sobie nowe wyzwania, pragniemy osiągnąć wytyczone sobie cele, pragniemy zmienić coś w naszym życiu i w życiu tych, których kochamy. Ale czy jestem szczęśliwy? Zwykłą miarą naszego szczęścia są ci, którzy żyją wokół nas. Gdybyśmy mieli to co inni wtedy na pewno bylibyśmy szczęśliwi. Nie zauważamy, że widzimy u innych tylko to co zewnętrzne albo to co sami chcą nam pokazać. Anna, żona Elkana dostrzega tylko częściowe szczęście swojej współzawodniczki Peninny cieszącej się swoim potomstwem. Nie dostrzega jednak, że jej serce jest dotknięte pustką. Autor biblijny ani razu nie wspomina o tym, że jest kochana. Jedyną jej radością jest ta wypływająca z nieszczęścia innych. Czy człowiek niekochany może być szczęśliwy? Czy człowiek taki może uszczęśliwić kogokolwiek? Prawdziwa miłość w życiu człowieka znaczy więcej niż dziesięciu synów, zabezpieczenia na koncie bankowym, władzy rządzenia innymi. Tylko człowiek kochany jest zdolny kochać, a tylko w takim człowieku Bóg może zamieszkać, tylko taki człowiek może usłyszeć wezwanie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii: „Pójdź za mną”, a uczynię cię człowiekiem prawdziwie zrealizowanym i szczęśliwym.
