Beszowa – Św. Ap. Piotra i Pawła

woj. świętokrzyskie, pow. Staszów, gm. Łubnice
28-232 Łubnice, Beszowa 26, tel. 15 865 92 48
www.parafiabeszowa.pl, e-mail: beszowa@op.pl

INFORMACJE O PARAFII

Wieś Beszowa istnieje co najmniej od pocz. XIV w. Już w 1325 r. dzieliła się ona na Rycerską i Biskupią (dzisiejsza wieś Zborówek). W obu częściach zamieszkiwali plebani, którzy opłacali świętopietrze. O Beszowej Rycerskiej znajdujemy również wzmianki w bulli papieża Benedykta XII z 1341 r. Początkowo istniał w niej kościół drewniany (przed 1326 r.), prawdopodobnie utrzymywany przez ród Jastrzębców. Około 1407 r. biskup poznański Wojciech Jastrzębiec, pochodzący w Beszowej, nakazał na miejscu drewnianej świątyni wybudować nową, murowaną. 9 lutego 1421 r. Wojciech Jastrzębiec, będący już wówczas biskupem krakowskim, oddał ufundowany przez siebie kościół w Beszowej Rycerskiej braciom z zakonu paulinów. Ze względu na to, iż reguła paulińska nie zezwalała na prowadzenie parafii, planowano przenieść ją do pobliskiego Orzelca Małego. Inicjatywa ta nie została zrealizowana, bowiem paulini po raz pierwszy w Polsce zdecydowali się na podjęcie duszpasterstwa parafialnego. Przez pewien czas w Beszowej przebywał o. Augustyn Kordecki (1603-1673), późniejszy przeor i obrońca Klasztoru Jasnogórskiego w Częstochowie. W XVII i XVIII w. utrzymywano w Beszowej studium teologii moralnej, przeniesione ze Skałki w Krakowie. Klasztor paulinów skasowany został 17 kwietnia 1819 r. W charakterze proboszcza pozostał w Beszowej do śmierci o. Hilarion Bobrowski, prowincjał galicyjski. Budynek poklasztorny zamieniono później na plebanię. W tym czasie parafia przynależała do diecezji kieleckiej, dopiero w 1925 r. przeszła do diecezji sandomierskiej. Kościół parafialny pw. św. Apostołów Piotra i Pawła wzniesiony został w latach 1407-1423 z fundacji bpa W. Jastrzębca. Gotycka świątynia wraz z przyległym klasztorem budowana była etapami po śmierci fundatora, ale według jego myśli i woli. Można przypuszczać, że jedną z przyczyn wydłużenia czasu budowy mógł być problem z zasklepieniem nawy głównej. Konsekracji kościoła dokonał bp P. Gembicki w 1616 r. W II poł. XIX w. świątynia zaczęła podupadać, runęło wówczas sklepienie w nawie głównej, prezbiterium i część dachu. Do remontu przystąpiono w latach 1886-89, kiedy to przykryto wnętrze nawy głównej i prezbiterium pozornymi sklepieniami wykonanymi z drewna. Kolejną restaurację świątyni przeprowadził ks. Marcin Religa w latach 1905-1913 (m.in. zdjęto jedno piętro klasztoru, rozebrano połączone z kościołem przejście nadwieszone na potężnej arkadzie). Kościół był odnawiany również przez ks. Bogusława Piątka w latach 1973-1977 – renowacja ołtarza głównego, wykonano też malowidła na ścianach. Od 2004 r. trwają przy świątyni prace remontowe i konserwatorskie (m.in. renowacja ołtarza św. Pawła i Antoniego pustelników, dachu prezbiterium, sygnaturki, dachu nawy głównej z pokryciem blachą miedzianą). Świątynia jest budowlą gotycką, murowaną z kamienia i cegły, ma układ trzynawowej bazyliki filarowo-przyporowej, wykonanej według reguł systemu krakowskiego, z krótkim prezbiterium zamkniętym ścianą prostą. Do południowej nawy przylegają pozostałości budynku klasztornego i XVII-wieczna kaplica nakryta kopułą. Zachodnią elewację wieńczą gotyckie szczyty schodkowe, zaś nad prezbiterium góruje szczyt późnorenesansowy. Najciekawszym elementem architektury kościoła jest jego zachodni gotycki portal o schodkowym wykroju z laskowaniami. Wnętrze kościoła nakrywają pozorne drewniane sklepienia, w nawie głównej kolebkowe z lunetami, w prezbiterium – krzyżowe. Wyposażenie wnętrza jest w całości barokowe. W prezbiterium znajduje się ołtarz z II ćw. XVII w. z obrazem Wręczenie kluczy św. Piotrowi. Wzdłuż obu ścian prezbiterium ustawione są XVIII-wieczne stalle z zapleckami ozdobionymi malowidłami świętych związanych z zakonem paulinów. W nawach znajdują się barokowe ołtarze i ambona. Na południowej ścianie zawieszony jest obraz Chrystus w Ogrojcu, namalowany ok. 1700 r. być może przez malarza Karola de Prevot. Przy kościele od południowego zachodu stoi okazała, drewniana dzwonnica z XVIII w.

Msze święte:
– w niedziele i święta: 9.00, 11.30
– w dni powszednie: 18.00 (maj-sierpień), 17.00 (marzec-luty, wrzesień-październik), 16.00 (listopad-luty)
– w święta państwowo zniesione: 9.00, 18.00 (maj-sierpień), 17.00 (marzec-luty, wrzesień-październik), 16.00 (listopad-luty).

Odpusty: św. Piotra i Pawła (29 czerwca), św. Tekli (23 września).

Wilkowa – kaplica pod wezwaniem św. Maksymiliana Kolbe, położona ok. 8 km od kościoła parafialnego. Powstała w 1970 r. w jednym z domów mieszkalnych.
Msze święte:
– w niedziele i święta: 13.30
– w święta państwowo zniesione: 15.00.
Odpust: św. Maksymiliana Kolbe (14 sierpnia).

Do parafii należą: Beszowa, Borki, Góra, Grabowa, Łubnice, Łyczba, Orzelec Mały, Przeczów (część: numery 1 do 15), Sydzyna, Wilkowa, Wolica.

Ogólna liczba mieszkańców: 1755.

Kapłani pochodzący z parafii: J. Mazur, J. Majka, B. Dufaj SP, R. Witek, S. Legawiec OSPPE.

Siostry zakonne pochodzące z parafii: B. Bajor.

Grupy parafialne: Akcja Katolicka, koła żywego różańca, Koło Misyjne, Koło Przyjaciół WSD, Liturgiczna Służba Ołtarza.

Cmentarz: parafialny, odległość od kościoła 200 m.