Parafia w Goźlicach świętowała dziś potrójną uroczystość – jubileusz 700-lecia istnienia, odpust parafialny ku czci św. Rocha oraz dożynki. Centralnym punktem obchodów była Eucharystia pod przewodnictwem bp. Krzysztofa Nitkiewicza, która zgromadziła licznie parafian, gości i przedstawicieli władz.
Liturgię koncelebrowali proboszcz ks. Ryszard Sałek, prowincjał pallotynów ks. Waldemar Pawlik SAC, kapłani pracujący niegdyś w Goźlicach oraz księża pochodzący z tej wspólnoty. Do wspólnej modlitwy dołączyli także duszpasterze z dekanatu.
W uroczystościach uczestniczyli licznie zgromadzeni wierni, dzieci, młodzież, schola, chór parafialny oraz orkiestra. Nie zabrakło Kół Gospodyń Wiejskich z pięknymi wieńcami dożynkowymi, druhów Ochotniczej Straży Pożarnej, władz samorządowych z burmistrzem Klimontowa Markiem Goździewskim na czele oraz posła Krzysztofa Lipca.
Na początku Eucharystii biskupa powitali przedstawiciele parafii, przypominając najstarsze dzieje wspólnoty. Zwrócili uwagę, że choć dokładna data erygowania parafii i budowy świątyni nie jest znana, to pierwsze źródłowe wzmianki o Goźlicach pochodzą sprzed 700 lat. – Te siedem wieków historii to prawie 30 pokoleń przodków, dla których ten kościół był miejscem modlitwy. To bogata spuścizna wielu rodów, kilkuset księży i około stu proboszczów, spośród których dwóch zostało biskupami – mówili parafianie, prosząc jednocześnie o błogosławieństwo na dalsze lata.
Biskup Nitkiewicz w homilii odwołał się do postaci św. Rocha – patrona wspólnoty, który jako pielgrzym z Montpellier niósł pomoc chorym i potrzebującym, nie zważając na ryzyko epidemii. – Święty Roch, kiedy zachorował, wycofał się w odludne miejsce, aby nikogo nie zarazić. Dźwigał swój krzyż, a jedynym, który go wspierał, był pies. To właśnie wrażliwość i gotowość służby wyróżniały św. Rocha na tle innych – mówił biskup.
Nawiązując do pandemii COVID-19, kaznodzieja podkreślił, że odcisnęła ona negatywne piętno na wielu aspektach naszego życia. – Opustoszały kościoły, a transmisje internetowe zastąpiły uczestnictwo w liturgii. Wielu ludzi nie wróciło już do kościoła. Inni wykorzystali okazję, żeby się wzbogacić. Byłbym jednak nieuczciwy, gdybym nie wspomniał o prawdziwych bohaterach tamtego czasu, o lekarzach, pielęgniarkach, wolontariuszach, którzy zapłacili za heroiczne poświecenie najwyższą cenę – oddali własne życie. Tu widzę podobieństwo do św. Rocha, choć jak powiedziałem, nie zawsze potrafiliśmy zdać egzamin.
Na zakończenie biskup zachęcił do tego, aby jubileusz stał się nowym początkiem w historii parafii.
– Niech dzisiejsza uroczystość zainauguruje nową epokę. Podobnie było skądinąd ze św. Rochem. Kiedy umarł wszyscy o nim zapomnieli, a jego wielkość odkrył Kościół dużo później. Zachwycili się nim ludzie należący do innego pokolenia, które go nigdy osobiście nie spotkało. Życzę wam również moi drodzy, abyście odkryli na nowo św. Rocha, zafascynowali się nim i naśladowali go w swoim życiu – powiedział biskup.
Na zakończenie Mszy świętej bp Krzysztof Nitkiewicz odmówił modlitwę błogosławieństwa wieńców dożynkowych, które poświęcił ks. Waldemar Pawlik SAC. Następnie odbyła się adoracja Najświętszego Sakramentu, zakończona błogosławieństwem udzielonym przez biskupa.
Najstarsze informacje o Goźlicach pochodzą z XII wieku. Pierwszy kościół w tej miejscowości ufundował ok. 1134 r. Piotr Dunin, syn Własta. Świątynia wielokrotnie ucierpiała – w wyniku najazdów tatarskich w XIII w., a później została zamieniona w zbór kalwiński. Dopiero Zbigniew Ossoliński w 1620 r. przywrócił ją katolikom i rozpoczął przebudowę, zakończoną uroczystą konsekracją w 1636 r. Kościół parafialny był dwukrotnie niszczony przez pożary w czasie działań wojennych w XX w., jednak za każdym razem go odbudowywano. Zachował elementy romańskie – m.in. wąskie okna i fragmenty murów – oraz cenne wyposażenie: obraz Wniebowzięcia NMP autorstwa Wojciecha Gersona, XVII-wieczny krucyfiks, marmurową chrzcielnicę i zabytkową monstrancję z ok. 1660 r. Kościół w Goźlicach, przez wieki łączący dzieje wielu rodów i pokoleń, pozostaje jednym z najstarszych i najcenniejszych zabytków sakralnych ziemi sandomierskiej.
